Ook dit jaar deed PoëzieRevue Zeeland weer aan, Annabel Buiter en Martijn Janse maakten voor De Leesfabriek het volgende sfeerverslag.
27 januari 2014 werd de PoëzieRevue weer georganiseerd door de School der Poëzie. De Middelburgse schouwburg werd het toneel voor tientallen jongeren van de CSW van de Perre die hun poëtische debuut wilden maken. Van tevoren hadden zij hun gedichten ingezonden en ’s morgens hadden ze in de schouwburg geoefend deze voor te dragen, opdat ze de gedichten duidelijk konden laten klinken en het licht, het geluid en het decor goed was afgestemd.
Muzikaal welkom
Toen we de zaal binnentraden, begon het evenement
al goed met een muzikaal ontvangst. Een drummer en keyboardspeler zorgden voor vermaak tot de master of ceremony, André Accord, rappend het podium betrad. Hij kondigde de vakjury aan, waarin onder andere Dichteres des Vaderlands Anne Vegter (zie de link voor een interview met haar die middag) zat, en na niet al te lange tijd werd ook de eerste groep jongeren het podium op geroepen. Voor een goed gevulde zaal vol ouders en leeftijdsgenoten droegen de onderbouwleerlingen hun eigen poëtische pareltjes voor onder begeleiding van geluidseffecten door de drummer en keyboardspeler. De gedichten liepen enorm uiteen qua thema: de een had het over de zee, de ander over iemands ogen en lach en weer een ander draaide er niet om heen en vertelde nuchter dat school kinderarbeid is. Een jongen uit de tweede groep dichtte over een afstandbediening en een meisje vertelde: ‘er is moed ingesproken, maar er mist hoop.’ Om even bij te komen van de prachtige poëzie was er een intermezzo door breakdancegroep Turn it Loose. Hun moves waren onnavolgbaar en de afwisseling van stijlen hield het gevarieerd. Toen we de dansers later nog vroegen wat zij poëtisch vinden aan dansen, vertelden ze ons dat dans een universele taal is. Ze praten ermee met iedereen in de hele wereld, van Italië tot New York. Ook vertelden zij dat de dans, net zoals poëzie, gebruikt kan worden om gevoelens en frustraties te uiten.
Zware thema’s
De gedichten van groep 3 waren onze persoonlijke favorieten. Ze gingen over zwaardere onderwerpen, zoals hoop, vrede en moeilijke situaties in het gezin. ‘Het gat in de stilte is de oplossing voor vrede’, ‘er zwijgt een gesprek in het huis’ en ‘je hoopt… tot een teleurstelling’, zomaar drie zinssneden die ons nog erg bijbleven. De klassieke ‘beter dan mij’-fout werd nog wel gemaakt, maar ach, laten we het houden op dichterlijke vrijheid. De vierde groep vertelde over een zwaard, over een zandbak met ruziënde kinderen, net als oorlog in het echte leven, over je wortels en over ziekte.
Oorlog in poëzie
Ondertussen werd het ene na het andere instrument
op het podium gezet – een viool, contrabas, trompet, harp en zelfs een typmachine! Terwijl het publiek werd aangemoedigd ‘als!’ te roepen, begon Anne Vegter een prachtig gedicht over oorlog. Begeleid door de muziek bombardeerde ze het publiek met korte ‘als…’-zinnen over oorlog en vrede. Ze vertelde het zo spannend en direct en steeds sneller dat het bijna voelde alsof je zelf op het slagveld stond. ‘Vrede is een periode waarbij het bij de ander oorlog is.’ Na Anne Vegter volgde de vijfde en laatste groep die hun gedicht voordroeg. Er werd verteld over ‘gebroken glas zo scherp als gebroken mensen’, ‘een engel willen zijn’, geluksmomenten die je moet bewaren en de aandrijvingskracht die een persoon je kan geven. Het geheel werd afgerond met de presentator die beatboxte, weer de breakdancegroep, een drumsolo en ook nog een keyboardsolo.
Ondertussen was de jury teruggekomen van overleg en de negen winnaars werden bekendgemaakt. Zij mogen hun gedicht voordragen in de Zeeuwse Bibliotheek. En misschien is het ook wel meteen het begin van een carrière als dichter! De PoëzieRevue werd organiseerd door School der Poëzie met de medewerking van Stichting Lezen, het Poëziepaleis, Zeeuwse Bibliotheken en Poëzieweek. Ga voor meer info naar de website van
.
Dit sfeerverslag werd geschreven door Annabel Buiter en Martijn Janse, leerlingen van CSW van de Perre te Middelburg