Panty

, zo heet de debuutroman van de 26jarige historicus en journaliste Mijke Pol. Hm,

Panty

. Mijn gedachten gingen gelijk alle kanten op bij het lezen van deze verrassende titel. Een lekkere chicklit die je zo weg leest? Een zoetsappig verhaaltje met een happy end? Niets is minder waar.

Panty

vertelt het verhaal over een moord op de hoofdredacteur van RTV-nieuws. Er zijn vijf redactieleden aanwezig op de plaats delict, vijf verdachten met elk een eigen motief.

De vaart zit er in het begin van het boek al meteen goed in. Het lijk van de o zo gehate Pieter de Wilde wordt gevonden in een duinhuisje in het Belgische kustplaatsje Oostduinkerke door de oude, nietsvermoedende eigenaar. Op de proloog volgen de verhalen van de vijf verdachten die allen wrok koesteren tegenover hun lompe, seksistische leidinggevende en waarvan uiteindelijk zelfs sommigen plannen beramen om hem te vermoorden. Elk hoofdstuk wordt ingeleid door een kort stukje over het personage van de website van RTV Noord-Holland. Samen met de mails die tussen de redactieleden heen en weer gaan, tonen deze korte stukjes tekst een nieuw perspectief, namelijk dat van de buitenstaander.

Aan de buitenkant lijkt de redactie een gezellige bende van allerlei verschillende persoonlijkheden. Als lezer kom je er echter achter dat dit niets dan schone schijn is. Langzaam maar zeker wordt de achtergrond van de redactieleden duidelijk. Alle werknemers hebben een eigen verhaal, een geheim dat ze krampachtig verborgen willen houden voor de rest van de redactie, wat in vele gevallen niet lukt. De wisselende perspectieven bieden een goed beeld van de echte stand van zaken op de redactie en bovendien worden de motieven gaandeweg ontrafeld.

Al deze verschillende personages en achtergronden kunnen daarentegen ook hinderlijk werken. Zo zijn er vele plannen en gedachtegangen die weleens door elkaar kunnen worden gehaald. Voor de lezer is het dan de uitdaging om op het goede spoor te blijven en de verschillende verhalen uit elkaar te houden. Ook het grove taalgebruik en de vele seksscènes en vunzige uitspraken kunnen voor de lezer als storend worden beschouwd, al helemaal voor de christelijke lezer.

Waar Mijke Pol dan wel weer erg sterk in is, is het opbouwen van de spanning. Alle aparte verhalen werken toe naar het bloedstollende slot: het moment van de moord. Je wordt als lezer al snel op het verkeerde been gezet door de duidelijk beraamde plannen van sommige redactieleden. Maar natuurlijk is niets wat het lijkt en de dader blijft tot bijna op het eind onbekend.

Het eind laat Mijke Pol open en is door de lezer dus zelf in te vullen. Normaal gesproken ergeren open eindes mij altijd, maar deze keer vond ik het wel bij het boek passen. Het is duidelijk wie de moord gepleegd heeft, voor de lezer is er voldoening en de lezer dient zelf te bepalen hoe het afloopt met de daders. Voel je sympathie voor de dader of vind je dat hij of zij levenslang de bak in moet? Het is helemaal aan jou.

Wat grappig is om te beseffen, is dat Mijke Pol zelf actief is op verschillende redacties, onder meer die van het Jeugdjournaal. Wat je je als lezer begint af te vragen, is of de gebeurtenissen in het boek gebaseerd zijn op haar eigen ervaringen op het werk, of dat het verhaal is voortgekomen uit haar eigen verzinsels. Het is in ieder geval zeker dat Mijke Pol veel afweet van het werken in de journalistiek en dat het haar met deze informatie is gelukt een geloofwaardig, vlot lopend verhaal op papier te zetten dat de lezer tot op de laatste bladzijde in zijn greep houdt.

Deze recensie is geschreven door Jedidja Stikkelorum, 15 jaar, VWO leerling van het Pascal College in Zaandam

Panty / Mijke Pol / Uitgeverij De Geus / 2013 / 284 pag. / ISBN 9789044530926