Nachtfilm
begint veelbelovend. We maken kennis met onderzoeksjournalist Scott McGrath, die sinds hij op de nationale televisie geïnsinueerd heeft dat de beruchte filmmaker Stanislas Cordova ‘iets met kinderen doet’, zijn vrouw en werk is verloren. Een aantal jaar later is de 24-jarige dochter van Cordova, Ashley, dood aangetroffen in een verlaten pakhuis. Ze heeft vermoedelijk zelfmoord gepleegd. McGrath wil dit echter niet geloven en gaat samen met een oude bekende van Ashley en het meisje dat haar als laatste heeft gezien op zoek naar de werkelijkheid achter haar vader en haar dood.
Maar al snel in het 600 pagina’s dikke boek begonnen mij dingen tegen te staan. Het grootste minpunt is toch wel de omvang van het boek: het is te dik. Er gebeuren te veel dingen die voor de vaart in het verhaal achterwege hadden kunnen blijven.
Verder is de band tussen Scott en zijn dochter wonderlijk. Als hij zich helemaal verliest in zijn onderzoek, vergeet hij haar regelmatig, maar op andere momenten is zij het dierbaarste wat hij heeft. Als lezer is het vervelend dat Scott de afspraken met zijn dochtertje vergeet, zelf heb je het namelijk wel onthouden en zit je te wachten op het moment dat het weer fout gaat. Ook komen sommige gebeurtenissen niet echt als een verrassing, zoals wie het tweede deel van de tattoo van Ashley heeft, en is het einde van het boek verre van bevredigend.
De wereld van Cordova zit desondanks knap in elkaar. Het mysterie rondom zijn persoon, de manier waarop zijn films vertoond worden en dan zijn er nog zijn grootste fans, ‘Cordovieten’ genaamd, het draagt allemaal bij aan de mythe die Pessl weet te creëren. De toegevoegde artikelen, webpagina’s en archiefstukken zijn een leuke toevoeging. En zoals steeds vaker het geval is, heeft het boek ook een boektrailer en een app. De trailer geeft de sfeer in het boek goed aan, maar de app heb ik nog niet werkend gekregen. Mocht iemand dat wel gelukt zijn: ik ben wel benieuwd naar wat de toevoegingen zijn.
Ondanks de interessante Cordova, het spannende detectiveverhaal en de grapjes die in het boek te vinden zijn (zo staat er op pagina 232 een artikel van de site van de Vanityfair. Onder ‘Meest Gelezen’ valt ook het artikel ‘De nachtwakers. De volgende generatie Lee Harvey Oswalds?’ – een verwijzing naar haar debuut), zou ik het boek niet snel aanraden, daarvoor wegen de minpunten voor mij te zwaar. Mijn favoriet van Pessl blijft dan toch ‘Calamiteitenleer’, zie mijn recensie van vorige week! Maar je kunt je natuurlijk nog altijd laten overtuigen dor Marischa Pessl zelf:
Deze recensie is geschreven door Annika Meijer, 22 jaar, student geschiedenis aan de Universiteit van Amsterdam
Nachtfilm / Marisha Pessl / Vertaling door Harry Pallemans, Jan De Nijs en Paul de Bruijn / Anthos / 2013 / 597 / ISBN 978 90 414 1415 1