Als lezer ging ik er altijd vanuit dat de verteller in het boek niet tegen me liegt. Immers, ik neem de tijd voor zijn verhaal en in ruil daarvoor vertelt hij me alles. Dat bleek in het geval van

De huisvriend

een misrekening. Na het uitlezen van de laatste bladzijde is Jonas Balsam nog bijna net zo’n onbekende als in het eerste hoofdstuk. En dat niet alleen, Jonas liet me achter met het gevoel dat als hij niet gelogen had, hij dan toch in elk geval zeer terughoudend met de waarheid was geweest.

Jonas Balsam woont op het landgoed Storm Lake en voor zover de mensen in het dichtstbijzijnde dorp weten, woont hij daar alleen. Maar er is nog een bewoner op Storm Lake, Benjamin. Een extreem mensenschuwe man, die de hele wereld ver van zich wil houden. Jonas zorgt ervoor dat Benjamin zijn kluizenaarsbestaan kan leiden. Alleen rijst op een gegeven moment de vraag waarom Jonas kiest voor dit afgelegen bestaan voor zichzelf.

Jonas regelt alles in huis, van het diner tot het aannemen van een nieuwe huisvriend wanneer de oude komt te overlijden. Deze huisvriend wordt aangenomen om voor Benjamin  lezingen te houden. Uiteraard moet de huisvriend een geheimhoudingsclausule tekenen. Nog geen enkele huisvriend heeft dit vertrouwen ooit beschaamd. Wanneer huisvriend Fineman aantreed, betreed ook het noodlot Storm Lake. Een aaneenschakeling van gebeurtenissen met grote gevolgen wordt in gang gezet.

Het knappe aan deze roman is dat op heel subtiele wijze je twijfel aan Jonas’ motieven wordt opgewekt. Waarom verstopt hij zich eigenlijk op Storm Lake, wat is er gebeurd waardoor Jonas en Benjamin op elkaar aangewezen raakten , wie heeft wie het meeste nodig? Jonas overlegt wel met Benjamin over bepaalde maatregelen die genomen moeten worden om Benjamins bestaan geheim te houden, maar hoe weet je dat Benjamin het er mee eens is als hij nauwelijks of nooit iets zegt? Zo krijgt het verhaal waarin het samenwonen van twee excentriekelingen eerst alleen wat ongewoon lijkt, langzaamaan een sinister tintje.

Jammer aan het boek vind ik wel dat Jonas en Benjamin beiden wel heel mysterieus blijven. Aan het einde van het verhaal zijn ze nog steeds onbekenden. Ietsje minder dan op de eerste pagina, maar voor mijn smaak zijn er iets te veel onbeantwoorde vragen over. Ook worden de bijpersonen niet allemaal goed uitgewerkt, waardoor het soms lijkt of ze puur opgevoerd worden om het verhaal gecompliceerder te maken. Deze punten terzijde heb ik erg genoten van De huisvriend en kon het boek nauwelijks wegleggen. Erg benieuwd naar waar Bertram Koeleman me in de volgende roman zal verrassen.

De huisvriend / Bertram Koeleman / Uitgeverij Atlas Contact/ 2013 / 288 pag. / ISBN 9789045020334