In

Alles wat er was

van Hanna Bervoets, komt een groep van acht mensen op een zondag vast te zitten in een school. Ze gaan die zondag een wetenschappelijke documentaire over slimme kinderen filmen, daarom is een van die acht mensen ook een basisschoolleerling. Na enkele scènes gefilmd te hebben, horen ze een harde knal. Ze krijgen de instructie om ramen en deuren te sluiten en weg te blijven van alle uitgangen. Een van de mensen, Lotteke, raakt in paniek en besluit naar buiten te gaan. Als ze naar buiten stapt, is het enige wat ze ziet een dikke witte mist. De rest van de groep besluit dat het binnen veel veiliger is en ze gaan op zoek naar eten om daarna verder instructies af te wachten. De school heeft wat pakken rijst en koekjes, maar de voorraad raakt steeds sneller op. De batterijen van de telefoons zijn leeg, het internet doet het niet en uiteindelijk valt ook het licht uit.

Alles wat er was

bestaat uit losse dagboekstukjes van tv-redactrice Merel. Ze schrijft in een roze agenda van een meisje uit klas 4b. Het lijkt net alsof ze het verhaal aan iemand vertelt, alleen zijn alle dagboekdelen door elkaar gehaald. Zo begint het boek met Dag 91, gevolgd door Dag 5 en Dag 96. Het verhaal bestaat geheel uit deze dagboekverhalen en de dagen blijven door elkaar lopen. Hierdoor is het in het begin moeilijk om het verhaal te volgen, maar op een gegeven moment zit je zo in het verhaal dat je niet eens merkt dat er heen en weer wordt gesprongen tussen dagen.

Als acht mensen, die elkaar nauwelijks kennen, worden opgesloten in een schoolgebouw, dan gaan er uiteindelijk dingen mis. En het feit dat een van die acht mensen antidepressiva slikt – en op een gegeven moment zonder dit medicijn komt te zitten – maakt het alleen maar lastiger om met elkaar om te gaan. De eerste dagen is er nog hoop dat ze gevonden en gered worden, maar als de weken maanden worden, verlaat de hoop het schoolgebouw en stappen de tijdelijke bewoners over op oerinstincten.

Zoals ik al schreef, was het in het begin moeilijk om het verhaal te volgen door de verschillende dagboekdelen die door elkaar staan, maar op een gegeven moment lopen de dagen in elkaar over tot één verhaal. Als je je afvraagt hoe mensen reageren en wat ze zouden doen als ze ergens opgesloten zitten voor onbepaalde tijd, dan is

Alles wat er was

een goed boek om te lezen. Een aantal onverwachte – en niet altijd even smakelijke dingen (nou ja, volgens Leo smaken menselijke ledematen naar cavia) – zorgen voor een verrassend einde.

Ik vond

Alles wat er was

een goed boek. Het verhaal was intrigerend en de opbouw was, na een aantal hoofdstukken, duidelijk. Het was zo geschreven dat je snel door wilde lezen, omdat je wilde weten wat er in de andere dagen zou gebeuren of al gebeurd was en je wilde natuurlijk weten hoe het zou eindigen. Het einde was zeer onverwachts, vooral omdat het niet met een happy end eindigt en het idee achter het verhaal was iets wat ik nog niet eerder ben tegen gekomen.

Deze recensie is geschreven door Nicky Boesen, 18 jaar, leerling van het Pascal Blaise College te Zaandam

Alles wat er was / Hanna Bervoets / Uitgeverij Atlas/Contact / 2013 / 256 pag. / ISBN 9789025440374