Eerst een huis
, bij Cathelijn Schilder, gaat over Marijn. Marijn is een studente aan de kunstacademie en ze werkt met bejaarden. Naar de lessen gaat ze niet en ze loopt alleen maar rondjes met bejaarden. De Amsterdamse grond waarover ze loopt, zakt langzaam weg door het aanleggen van de Noord-Zuid lijn. De stad is niet het enige punt van chaos, ook Marijn’s leven is behoorlijk chaotisch. Ze woont in een kamertje ver weg van het centrum en na de dood van haar buurvrouw door koolmonoxide wil ze daar zo snel mogelijk weg. Marijn gaat op zoek naar een nieuw ‘huis’ en een totaal nieuw leven. Behalve in het kamertje boven de buurvrouw, heeft ze ook nog en tijdje gewoond in een garage van een opticien, een trappenhuis, bij de Kunstenaar en op nog vele andere plekken. Marijn denkt dat haar leven pas echt kan beginnen als ze een huis heeft gevonden, maar het vinden van een huis is erg moeilijk voor een studente die technisch gezien geen studente is. Dagelijks bezoekt ze prachtige, grote en vooral onbetaalbare huizen met haar 58-jarige makelaar. Haar leven is een puinhoop. Ze kan haar rekeningen niet betalen, haar moeder kan alleen maar over zichzelf zeuren als ze eindelijk eens belt en Marijn komt erachter dat haar tot dan toe onbekende vader ook in Amsterdam woont. Daarnaast ziet ze haar enige bezigheid, het lopen met bejaarden, letterlijk in het water vallen: de straten zijn onbegaanbaar door het stijgende waterpeil.
Eerst een huis
leest redelijk snel weg – met z’n 174 pagina’s – maar het boek bevat ook flashbacks en dat vindt ik zelf meestal vervelend. Het boek begint zelfs met een flashback: Marijn als jong meisje die haar enkel breekt tijdens het skiën op een net geopende ski berg. Waarom het verhaal begon met een gebroken enkel, wordt niet echt duidelijk. Het verhaal wisselt tussen de verschillende huizen waarin ze woont, er wordt vooral gefocust op de garage van de opticien, het kamertje ver van het centrum en haar tijd in een kraakpand.
Het boek wordt: ‘een ontroerend verhaal over de liefde, met een onvergetelijk slot’, genoemd. Maar de enige ‘liefdes’ onderdelen zijn de vage platonische relatie met de Kunstenaar, waarover niets vertelt wordt (behalve dat Marijn zijn huis schoonmaakt) en de eenmalige seks met de makelaar (die 30 jaar ouder is!). Verder kom je ook niet te weten wat er nu aan de hand is met haar ouders en ook kom je niet veel te weten over David, het enige personage waarbij je nog een liefdesverhaal zou kunnen bedenken, maar dat verhaal was er óók niet. Misschien gaat het ontroerende liefdesverhaal wel over de rondjes die ze met de bejaarden loopt, maar het enige wat we over deze momenten te weten komen is steeds hetzelfde: ze loopt rondjes en de bejaarden vertellen steeds hetzelfde verhaal.
Het einde noem ik niet echt ‘onvergetelijk’. Het was wel iets anders dan ik verwachte – een onverwachte actie van een typisch zakenvrouwtje – maar eigenlijk had ik gehoopt dat Marijn toch een huis zou vinden en haar leven echt kon beginnen. Het is maar goed dat ik volgende jaar, als ik ga studeren, nog thuis blijf wonen. Ik zie mezelf niet zo gauw in garages en kraakpanden wonen.
Deze recensie is geschreven door Nicky Boesen, 18 jaar, leerling van het Pascal Blaise College te Zaandam
Eerst een huis / Cathelijn Schilder / Uitgeverij Nieuw Amsterdam / 2012 / 174 pag. / ISBN 9789046812938