Eenmaal begonnen met dit verhaal, kwam Cameron, de hoofdpersoon me erg bekend voor. Ook zijn broers en de wijk waarin ze woonden, liet een aantal bellen rinkelen. Kende ik Cameron niet al? Even snel via internet het werk van Zusak opgeroepen en inderdaad de familie Wolfe zijn oude bekenden uit De underdog en De vechter.

In dit nieuwe verhaal is de hoofdrol weggelegd voor Cameron. Hij kijkt op tegen zijn broer Rube, die moeiteloos het ene na het andere leuke meisje versierd. Camerons andere broer, Steve, blinkt uit in sport. Cameron is de dromer van de familie. Het verhaal van het dagelijks leven van Cameron wordt dan ook afgewisseld met dagboekfragmenten waarin een wolf een soort van spirituele gids voor hem lijkt te zijn.

Wanneer Rube thuiskomt met Octavia, is het voor het eerst dat Cameron baalt van het vaste vriendinnen ritme van zijn broer. Eerst komen ze met grote regelmaat bij hen thuis, daarna is Rube er steeds vaker niet als zijn vriendin er wel is en tenslotte wordt het meisje niet weer gezien. Rube zorgt er voor dat er altijd al een nieuwe vriendin is, voordat de oude gedumpt wordt. Nu vindt Cameron Octavia heel anders dan de meisjes waar Rube normaal gesproken mee thuis komt. Ze is aardig en toont ook interesse in Cameron als persoon, terwijl andere vriendinnetjes van Rube hem negeerden.

Het hoeft dan ook niemand te verbazen dat Cameron en Octavia bevriend blijven en steeds meer aan elkaar gaan hechten. Stukje bij beetje laat Octavia Cameron toe in alle aspecten van haar leven.

Naast dit hoofdverhaal speelt ook nog, ietwat meer onderhuids, de onderlinge verhouding tussen de broers Wolfe. Die heel verrassend anders lag dan ik gedacht had. Een derde en wat kleine, maar niet onbelangrijke verhaallijn, is Rube en zijn nieuwste vriendin, wier ex Rube uitdaagt voor een vechtpartij. Alleen komt hij elke keer die afspraak niet na.

Al met al is

Als honden huilen

voor mij niet het beste boek van Zusak. Alles was net iets te stereotyp. Cameron is een buitenbeentje van 13 in een dozijn en de dagboekfragmenten voegen weinig toe aan het verhaal. Vermoedelijk is het de bedoeling dat door het opschrijven van zijn gevoelens en emoties Cameron tot een sterkere persoon uitgroeit. Alleen gebeurt dat niet. Het is toch vooral Octavia die Cameron zelfvertrouwen geeft.

De hond uit de titel is de hond van de buurman, die ook een kleine rol speelt in het verhaal, maar een grotere rol in de band tussen Cameron en Rube.

Wel heel sterk vind ik de beschrijving van de verhouding tussen Cameron, Rube en Steve. Juist omdat er veel niet gezegd wordt over hoe de broers elkaar zien, spreekt hun omgang met elkaar boekdelen. Van mij had juist de verhouding tussen de broers meer ruimte mogen krijgen in dit verhaal, omdat dit ook een rol speelt bij de karakterontwikkeling van Cameron. Maar gezien de Engelse titel van dit boek (Getting the Girl) ging het verhaal toch vooral om Cameron en Octavia.

Als honden huilen / Marcus Zusak / vertaald door Eefje Bosch / Uitgeverij The house of Books / 2012 / 208 pag. / ISBN 9789044335040