Mag ik je voorstellen: Bob, bij ons beter bekend onder zijn alias, God. Bob is een tiener met de concentratieboog van een goudvis en een egoïsme dat geen grenzen kent. Uiteraard vindt hij de wereld die hij geschapen heeft perfect. Maar om eerlijk te zijn verveelde de aarde hem al vrij snel. Daardoor zijn sommige dingen wat slordig afgewerkt. Zo heeft Bob zijn humeur voor de grap aan het weer gekoppeld. Hilarisch voor hem misschien, maar heeft Bob een rotdag, dan zitten wij met een zondvloed en 40 dagen onweer. Is Bob verliefd dan zijn we helemaal de klos. Zijn emoties vliegen alle kanten uit. Geniet je het ene moment van een prachtige zomerdag, het volgende moment komen hagelstenen zo groot als pingpongballen naar beneden omdat zijn liefde van het moment niet binnen 5 seconden heeft terug gesmst.
Is er dan niemand die Bob een beetje in bedwang houdt? Zijn moeder bijvoorbeeld? Helaas zijn moeder heeft het veel te druk met kaarten met de andere goden in het universum. Met een potje poker heeft ze de aarde voor Bob gewonnen. Af en toe informeert ze eens bij meneer B. hoe het gaat, daar op aarde. Meneer B. doet zijn best om Bob in het gareel te houden, maar het is dweilen met de kraan open. Schadebeperking op zijn best als de dingen vlot verlopen. Daarom is meneer B. ook blij dat Bob een keertje niet verliefd is. Geen rampen. Dan is er Lucy, een beeldschone jonge vrouw. Echt iets voor Bob dus. Wanneer hij haar zou zien, zou ze meteen de nieuwe liefde van Bobs leven zijn, met alle gevolgen van dien. Laat ons bidden dat Bob haar niet ziet.
Van Meg Rosoff kende ik Justin Case en Hoe ik nu leef. Bij het zien van de kaft van In het begin was er Bob, was het meteen duidelijk dat dit een ander boek zou zijn. De grappige flaptekst en de aanbeveling van Anthon Horowitz haalden me over om Bobs avonturen te gaan lezen. Het is zonder meer een humoristisch boek, met geweldige woordvondsten en typisch Britse humor. Deze humor is tegelijkertijd ook de zwakte van het verhaal. Tegen de helft van het boek beginnen alle spitsvondigheden een beetje te veel te worden. Naast het verhaal van Bob en Lucy, is er het verhaal van Estelle die Eck van de stoofpot probeert te redden. Wat haar verhaal met de rest van het boek te maken heeft, is me niet helemaal duidelijk.
Alhoewel het een vermakelijk boek is, is het niet Rosoffs beste boek. De Engelse versie kan ik van harte aanbevelen wanneer je, net als ik, een fan van Britse humor bent.