‘Hoe sta jij tegenover de dood’ Pancho’s hoofd schoot naar achteren alsof iemand hem een onzichtbare stomp had gegeven. ‘De dood? Die bestaat. Er gaan zo vaak mensen dood. Daar zit ik niet mee.’

Wanneer Pancho’s vader en zijn verstandelijk beperkte zusje overlijden verhuist Pancho vanuit een woonwagenkamp naar een weeshuis. Rosa, zijn zusje, is vermoord. Althans dat is wat Pancho denkt, en hij weet ook door wie. Hij zit vol wraakgevoelens en wanneer hij bij het weeshuis aankomt weet hij het zeker, hij zal wraak nemen. In het weeshuis ontmoet hij D.Q., die een ernstige vorm van kanker heeft. Samen gaan ze naar Albuquerque waar D.Q. een experimentele behandeling zal ondergaan. Toevallig woont daar ook de mogelijke moordenaar van zijn zusje.

Pancho is afstandelijk, niet erg slim en kwaad op de hele wereld. Dan wordt hij ook nog eens gedwongen voor de doodzieke D.Q. te zorgen die hem gelijk beschouwt als zijn beste vriend. D.Q. schrijft een manifest, De Krijgers des Doods, waarin hij vertelt hoe je een leven als Krijger des Doods moet leiden. D.Q.  is er van overtuigd dat Pancho zo een krijger wordt, ookal kent hij Pancho niet erg goed. Hij weet niks van zijn wraak gevoelens. Pancho is een jongen die niet gemakkelijk vrienden maakt, hij heeft eigenlijk nooit vrienden gehad. Hij is wantrouwig en houdt mensen op afstand. Maar als hij samen met D.Q. naar een verpleeghuis gaat weten de kleine zieke kinderen door zijn wantrouwige muur heen te breken en zie je zijn gevoelige kant.

D.Q. is verliefd op Marisol. De eerste keer dat Pancho haar ziet is hij blij voor D.Q., maar kan niet erg goed begrijpen waarom die haar zo geweldig vind. Maar hoe meer gesprekken ze hebben hoe meer hij ook.. verliefd wordt. Je ontdenkt Pancho’s gevoelige kanten en ziet hoe hij met het probleem worstelt dat hij en zijn ‘maatje’ D.Q. op het zelfde meisje verliefd zijn. D.Q. is slim en heeft wel door dat Pancho en Marisol goed bij elkaar passen. Naar mate je het boek verder leest zie je dat Pancho steeds meer uitzichzelf voor D.Q. zorgt, hij vraagt zich af of D.Q. niet even in de schaduw moet zitten of wat moet rusten. Deze ontwikkeling is leuk om te zien, omdat hij in het begin kil en afstandelijk was en nu om de zieke D.Q. gaat geven. De overgang is vrij geleidelijk, waardoor het heel realistisch overkomt.

De personages zijn erg verschillend, een slimme zieke jongen en een redelijk domme maar gezonde jongen. Ze maken ruzie, lachen en vullen elkaars gedachtes aan met wat ze zelf vinden van bepaalde dingen. De dood is een van de meest besproken onderwerpen in het boek. Het veranderd je beeld over het leven en de dood; een zieke jongen die strijdt om te blijven leven en een jongen die zijn eigen leven als mislukt ziet..

Als lezer vroeg ik me steeds twee dingen af: Blijft D.Q. leven en vermoordt Pancho de moordenaar van zijn zusje? Hierdoor bleef je verder lezen tot het boek uit was. Het einde van het boek is niet voorspelbaar maar ook niet erg sterk. Eigenlijk kreeg ik een beetje het idee dat ik het boek voor niks had gelezen; maar aan de andere kant ga je er wel door nadenken.

De laatste zomer van de krijgers des doods

, niet voor als je aan de werkelijkheid wilt ontsnappen. Nee, om juist de werkelijkheid met beide ogen te aanschouwen.

De laatste zomer van de krijgers des doods / Francisco X. Stork / Vertaald door Aleid van Eekelen-Benders/Uitgeverij Lemniscaat/ 2011 / 301 blz. / ISBN 9789047703471