Het begon als een klein leugentje. Dat leek handiger dan de waarheid spreken, en ach, wat maakte het uit. Maar Daantje raakt verstrikt in een web van steeds grotere leugens. Als ze alsnog de waarheid zegt, gelooft niemand haar meer. Hoe houdt ze de politie erbuiten? Hoe spaart ze wie haar lief zijn? Een boek over liegen en eerlijk zijn, over twee zussen die elkaar op de moeilijkste momenten doorheen slepen, en zo voor elkaar krijgen wat niemand ooit had verwacht.

De ouders van Daantje, de hoofdpersoon, zijn gescheiden. Ze spijbelt en blijft veel thuis. Op een gegeven moment krijgen Daantje, haar zus Iris en haar broer Sander een brief van hun vader. Daantje probeert de brief eerst te verbergen voor haar moeder, broer en zus. In de brief staat dat hun vader naar Kreta is verhuisd en hij nodigt zijn kinderen uit om daar langs te komen. Daantje en Iris beslissen om naar Kreta te gaan, Sander blijft thuis. Hun vader probeert zijn dochters te overtuigen van de manier waarop hij leeft, maar Daantje en Iris willen het niet. Hij leeft in een grot aan de zee. Er is geen toilet en de meisjes moeten in een tent slapen. Iris wil weg, maar Daantje wilt wel blijven. Toch stemt Daantje in om de volgende dag mee te gaan naar een hotel. Als ze weer thuis zijn komt Daantje steeds verder in de problemen. Op een gegeven moment staat er politie voor de deur.

Het is een goed boek, alleen is er niet veel spanning in het verhaal. Het spannende aan het boek is om te lezen hoe Daantje zich uit de problemen probeert te werken. Het is ook niet duidelijk waarom Daantje alleen maar leugens blijft vertellen. Ze wilt stoppen met liegen, maar dat lukt haar niet. De meiden in het verhaal kunnen veel praten, maar ze kunnen de waarheid niet tegen de persoon zeggen waar de leugen over gaat.

Deze recensie is geschreven door Debby Gramberg van het Blaise Pascal Colege in Zaandam.

Het jaar van de leugen / Marijn Backer / Uitgeverij Leopold / 2011 / 200 pag. / ISBN 978 90 258 5652 6