De enige goede engel is een dode engel, staat er op de cover van dit boek. Nu moet je weten, dat ik het dan eigenlijk al een beetje gehad heb. Ten eerste: na vampiers moet iedereen nu over engelen schrijven, want engelen zijn

hot

. Dus als je een boek over engelen schrijft, dan hoeft het niet goed te zijn want het verkoopt toch wel. Ten tweede: er zijn zo ontzettend veel mytische wezens. Waarom moet je dan juist díe figuren, die voor jou waarschijnlijk ook in die categorie vallen, gebruiken waarvan je weet dat ze voor velen veel betekenen? Oftewel, als je dit verhaal wil schrijven, waarom moeten het dan de engelen zijn die je afschildert als een soort monsters. Enfin, ik neem aan dat als je dat een probleem vindt, je dit boek niet hoeft te lezen, maar toch. Het gaat om het principe.

Goed, dan nu over het boek. Engelen zijn dus monsters. Ze zuigen de zielenenergie van hun slachtoffers op. Die gaan niet meteen dood, maar ontwikkelen kanker, ms of een andere vreselijke ziekte als ze tenminste niet psychotisch worden. Maar tja, dat hebben die mensen niet door want die onthouden de ervaring als een wonderbaarlijke en heilzame openbaring. Slechts een enkeling kent de waarheid en die zeer speciale mensen worden getraind om op engelen te jagen. Alex is zo iemand en hem wordt gevraagd Willow uit te schakelen. Hij is vastbesloten, maar dan blijkt er iets niet te kloppen aan haar. Ze voelt als een engel, maar toch ook niet helemaal.

Oké, waarschijnlijk heb je nu al geraden wat Willow dan wel is. Maargoed met zijn tweeën gaan ze op pad en de rest van het verhaal is redelijk interessant en ontzettend voorspelbaar. Ook is het inmiddels duidelijk dat het een serie gaat worden. Waarschijnlijk een die zich voortsleept op basis van het aantal boekverkopen in plaats van op de hoeveelheid verhaal. Toch is

Angel

beter dan sommige van dit soort boeken en als je weg bent van

Stephanie Meyer

en

Lauren Kate

zal je dit boek vast en zeker ook willen lezen.

Oké ik kan het niet laten. Ik moet nog even wat kwijt over waarom ik het “Engel is monster”-thema in dit boek zo storend vond. Als je dat niet boeiend of relevant vind, stop dan vooral met lezen want er komt verder niets meer over het boek zelf 😉

Zoals ik al zei, de hype en het feit dat je een figuur dat voor veel mensen veel betekent zwart moet maken, daar ben ik al niet zo voor. Maar dan komt daarbij nog het volgende: niet alleen zijn de engelen gruwelijke moordenaars, hun slachtoffers zijn onwetende mensen die zich laten misleiden en zelfs een kerk voor deze monsters oprichten in de overtuiging dat de engelen het beste zijn wat hen ooit is overkomen. En dus komt de onderliggende lijn van dit verhaal op de volgende boodschap neer: iedereen die in engelen gelooft, of in iets anders, is misleid en verspilt zijn energie aan iets wat mooi lijkt maar dat eigenlijk het ultieme kwaad is. Daarnaast zijn er mensen die niet in deze goedheid geloven, die het doorzien en die ertegen vechten. Daardoor zijn zij eigenlijk de goodguys. En dus beproef je een ondertoon van een heerlijk superioriteitsgevoel ten opzichte van Christenen en andere gelovigen onder dit verhaal. Ik zeg niet dat dit er bewust is ingestopt, maar ik heb het sterke vermoeden dat de auteur dit wel in meer of mindere mate voelt. Maar misschien is dat alleen mijn gevoel, ik kan niet zeggen dat ik hier geheel objectief insta. Dus, als je dit boek gelezen hebt, laat me dan alsjeblieft weten of je het hier mee eens bent/of je je hierbij iets kan voorstellen. tnx!