Dit kleine boekje is ziet er aantrekkelijk uit. Je pakt het snel op en het ligt lekker in de hand. Past ook goed in je tas. En dat laatste is belangrijk, want je gaat het niet zomaar wegleggen. Dit kleine boekje met die lange titel ga je een paar keer herlezen, misschien niet helemaal, maar steeds kleine stukjes. Heen en weer bladeren en herkauwen. Het zijn elf novellen die schijnbaar weinig met elkaar te maken hebben. Telkens wordt er iets verteld over een van de jongens of meisjes, allemaal middelbare scholieren, een enkele volwassene speelt ook nog een rol. Het lijkt alsof er niets bijzonders aan de hand is. Een van de meisjes vertelt zelfs dat ze zich niets kan herinneren van wat dat er in oktober is gebeurd. De verschillende verhalen maken echter duidelijk dat er in oktober een heleboel aan de hand was, maar dat niemand er iets over zegt. Iedereen loopt langs elkaar heen, ze zien elkaar wel, maar raken elkaar niet. Eenzaamheid lijkt dan ook het thema van dit kleinood.

Mijn zweeds is niet erg goed, maar ik ben erg benieuwd naar andere boeken van Katarina… Gelukkig verschijnt er eind september/begin oktober  een nieuw boek van haar: “In deze boom”, een portret van twee eenzame jongeren. Jacob heeft Siri nog nooit gesproken. Hij weet dus niet dat zij ook eenzaam is en problemen heeft thuis. Siri’s vader kan niet van de alcohol afblijven en haar moeder is te druk met zichzelf om naar Siri om  te kijken. Jacob heeft een moeizame relatie met zijn broer en zijn duistere verleden, en mist een vaderfiguur. Als de levens van Jacob en Siri elkaar raken, verbetert de situatie voor beiden. Meer kunnen we er nog niet over berichten.