Sophia’s Hoop

begint in Berlijn, in 1926. Het leven van de twintigjarige Sophia Krohn bevindt zich op een dieptepunt. Haar eerste liefde eindigde in een schandaal, haar vader heeft in zijn woede gezegd dat ze hem niet meer onder ogen mag komen en ze kan het zich niet veroorloven om verder te studeren.

Gedesillusioneerd en met haar dromen in puin vlucht Sophia naar Parijs. Daar krijgt ze tegen al haar verwachtingen in een baan bij een groot mode-imperium. Maar met succes komen ook persoonlijk offers; haar baas eist van haar dat ze tien jaar lang ongetrouwd blijft, en dat terwijl Sophia net weer een beetje hulp begon te koesteren dat de liefde haar niet nogmaals voorbij zou gaan.

Het hoofdpersonage in het boek, Sophia, maakt een persoonlijke groei door in het boek. Eerst is ze onzeker, naïef, jong in haar gedrag en in hoe ze denkt en echt nog niet klaar om op eigen benen te staan. Dan moet ze ineens heel snel volwassen worden, moeilijke keuzes maken en voor zichzelf opkomen. Hierdoor weet ze steeds beter wat ze wil met haar leven en hoe zich te gedragen. Haar ambities nemen weer de boventoon, ze komt voor zichzelf op en gaat haar dromen achterna. Ook durft ze haar hart weer langzaam open te stellen voor anderen.

Waar ik me wel enigszins aan stoorde wat het feit dat het ‘beauty thema’ pas vanaf pagina 300 in een stroomversnelling kwam. Tot die tijd was het meer bijzaak. Ik had hier meer van verwacht. Dit kwam ook omdat het leek alsof Sophia eerst die bepaalde persoon moest worden en dat kon alleen vanwege haar achtergrond. Anders was ze waarschijnlijk nooit op het idee gekomen om bij een schoonheidsinstituut te gaan werken, dit werd naar mijn mening te uitgebreid beschreven en was onnodig.

De eerste 300 pagina’s waren niet saai geschreven, absoluut niet, maar naar mijn mening had het boek een andere wending of structuur kunnen hebben om tot hetzelfde eindpunt te komen. Het leek alsof Sophia van het ene podium naar het andere podium ‘hupste’ zonder dat er al teveel aandacht aan werd besteed. De ene keer pakte dit goed uit en een andere keer ging dat minder goed.

Corina Bomann heeft een soepele, vlotte stijl van schrijven en deze neemt je dan ook moeiteloos mee naar Berlijn, Parijs en New York, waar ze de omgeving, omgangsvormen en gebruiken goed omschrijft, alsof je er gemakkelijk zelf in zou kunnen leven. Over bepaalde onderwerpen, zoals die cosmeticaproductie in de jaren twintig had ik graag meer willen lezen. Zeker omdat het zo’n belangrijk onderdeel van het verhaal is maar het eerder wordt aangestipt dan helemaal uitgewerkt te worden.

Het zou niet een typisch Bomann boek zijn wanneer er niet de nodige drama, verdriet, vreugde en liefde zou voorkomen in het boek. Soms ben ik dan aan het zuchten want hoe erg kan iets misgaan en het volgende moment zucht ik omdat ik zwijmel bij al die romantische momenten.

Al met al is het een intrigerend begin van een nieuwe serie van Corina Bomann, dat eindig met een ontzettende cliffhanger en ben ik benieuwd naar het tweede deel!

Dit boek ga ik in ieder geval doorgeven aan mijn moeder en zus die ook helemaal gek zijn op de boeken van Corina Bomann, deze mag dan ook zeker niet ontbreken!

Deze recensie is geschreven door Daphne Maatman, 32 jaar, Social Worker en een ware boekendraak. Wil je volgen wat ze leest, kijk dan op haar Instagram: daphne.elianne

Sophia’s Hoop / Corina Bomann / Vertaling Lilian Caris & Iris van der Blom / Uitgeverij Boekerij / 2021 / 457 blz. / ISBN 978 902 2593 172

Gastblogger:

op deze plek zullen we regelmatig recensies plaatsen van bezoekers of van recensenten van bevriende websites en tijdschriften. Dat gebeurt soms op uitnodiging, maar heel graag willen we ook plaatsmaken voor spontaan ingeleverde boekbesprekingen. Dus: heb je een goed boek gelezen? Deel je mening (en dus je passie!) met de andere lezers van De Leesfabriek!