Wanneer ik het boek ‘Wereld zonder water’ begon te lezen kwam ik direct in een bijzondere wereld terecht. Het verhaal gaat over Nimeu, zij is een achttienjarig meisje dat in Atlantis woont. Atlantis is één van de laatste plaatsen op aarde waar nog drinkbaar water voor handen is sinds de Grote Wateroorlog. Door deze waterschaarste worden er strenge regels opgelegd: zo moeten ze binnen een bepaalde tijd douchen en is er een verplicht examen voor alle meisjes van 18 jaar. Deze uitslag is cruciaal om verder te mogen leven bij hun familie in de samenleving die zij al van kleins af aan kennen. Het enige wat de inwoners weten over de meisjes die niet slagen is dat zij niet meer terugkeren naar hun familie.
Wanneer Nimeu niet slaagt voor de test komt ze met een stel andere meisjes in een voor haar onbekende wereld terecht. Samen met haar vriendinnen moet ze werken voor een baas. Ze moeten zwaar werk verrichten: hun verblijfplaats kuisen en een bar open houden voor de genodigden. Bij aankomst krijgen de meisjes een minimum aan uitleg wat er van hen verwacht wordt en hoe ze hun taken moeten uitvoeren. De meisjes zweten en zwoegen en werken hun te pletter maar, dit is niet vol te houden. Samen met Helena, een meisje dat ook mee heeft gedaan aan het examen, bedenken ze een plan. Wanneer Helena ervoor zorgt dat er commotie ontstaat bij de organisatie weten de meisjes te ontsnappen. Er wacht hen een spannende strijd om verder te komen. Zal iedereen deze tocht overleven?
Het verhaal gaat over strijden, vriendschappen en liefde. Het verhaal is geschreven in de ik-vorm. De lezer beleefd alles vanuit de ogen van Nimeu. We krijgen een duidelijk beeld van de personages. Een voor een worden deze allemaal beschreven. De lezer leert de relaties tussen de verschillende personages kennen.
Zoals de titel van het boek doet vermoeden gaat het boek over een wereld waar waterschaarste heerst. Dit onderwerp komt echter maar weinig aan bod. Vooral in het begin van het boek wordt dit aangekaart. Dit onderwerp had voor mij uitgebreider beschreven mogen worden. Ook de wereld, die in het begin voor ons nog onbekend is had een uitgebreidere omschrijving mogen hebben. Alle meisjes van achttien jaar moeten een examen afleggen maar, wat houdt dit examen in? Waarom wordt van hen verwacht? Hier had Sleegers uitgebreider op mogen ingaan van mij persoonlijk.
Over het algemeen heb ik enorm genoten van dit verhaal. Wanneer je gewend bent aan de wereld waarin je terecht komt leest het boek heel snel. Door de spanning en de verschillende avonturen die de personages meemaken, bleef ik nieuwsgierig naar wat er allemaal nog zou gaan gebeuren.
Het boek eindigde naar mijn gevoel in een open einde. Als er een vervolg komt op dit boek ben ik zeker nieuwsgierig welke avonturen Nimeu op haar pad zal krijgen.
Ik ben Lien Simons, 23 jaar en afgestudeerd aan de opleiding “informatiebeheer: bibliotheek en archief” aan de hoge school in Gent. Binnenkort zal ik aan een nieuwe opleiding beginnen. Van kinds af ben ik een enorme boekenwurm. Ik neem over boeken mee naartoe. Bij elk vrije minuut pak ik men boek er bij. Ik resenseer graag boeken om zo nieuwe schrijvers te ontdekken. Lezen en met boeken bezig zijn is mijn passie.
Wereld zonder water / Inge Sleegers / Uitgeverij Hamley books / 2022 / 217 blz. / ISBN 978 94 645 1028 7
Gastblogger:
op deze plek zullen we regelmatig recensies plaatsen van bezoekers of van recensenten van bevriende websites en tijdschriften. Dat gebeurt soms op uitnodiging, maar heel graag willen we ook plaatsmaken voor spontaan ingeleverde boekbesprekingen. Dus: heb je een goed boek gelezen? Deel je mening (en dus je passie!) met de andere lezers van De Leesfabriek!