Daniel Nayeri schrijft in

Alles wat verdrietig is, is onwaar

een autobiografisch verhaal over zijn jeugd in Iran, het vluchten richting Europa samen met zijn moeder en zus, en het moeilijk aarden in de Verenigde Staten.

Mijn eerste indruk van het verhaal is: chaotisch. Nayeri springt van de hak op de tak en mixt verschillende verhaallijnen en herinneringen steeds door elkaar. De schrijfwijze waarvoor hij kiest sluit daar ook exact bij aan: hij is in het boek zelf de verteller die aan de lezer al zijn herinneringen uit de doeken doet. Dat hij in het midden van zijn vertelsel ineens over een andere gebeurtenis begint zie je zo gebeuren tijdens een live-gesprek, maar vond ik iets te chaotisch in een boek. De cover geeft dan ook perfect dit gevoel van mij weer.

Door de opdeling in alinea’s werd er wel een beetje een structuur in het verhaal gebracht.

Andere lezers zijn misschien meer fan van deze spontane manier van vertellen, maar ikzelf kon er moeilijk de structuur in terugvinden.

Anderzijds vond ik de manier waarop het verhaal werd aangekleed wel heel mooi gevonden. Daniel, aka de 12-jarige Khosrou (dat is zijn geboortenaam), vertelt in het boek ook zijn herinnering aan zijn klasgenoten. Hij vergelijkt zichzelf hierbij steeds met Sjeherazade, de vertelster van Duizend-en-een-nacht.

De vertelstijl is eerder eenvoudig. Het zou namelijk een twaalfjarige verteller moeten voorstellen. Toch wist Nayeri me een paar keer te raken met mooie, pakkende beeldspraak (vb. “Mazloem is een jong hondje. Geen blij hondje, maar een hondje dat wordt geschopt. Mazloem is iets wat je wil vasthouden en waar je ‘stil maar’ tegen wil zeggen. Een slachtoffer.”).

De auteur probeerde veel elementen in het verhaal te krijgen. De confronterende gebeurtenissen die kinderen meemaken tijdens een emigratie zijn daar een element van. Maar Daniel Nayeri probeert minstens evenveel humor en oosterse mythes in het verhaal te verwerken. Extra chaos werd dan weer gecreëerd door de werkelijkheid regelmatig af te wisselen met de fantasiewereld van Khosrou.

Het verhaal is op verschillende momenten een eye-opener. Bijvoorbeeld door deze passage die laat merken hoe Khosrou zich in Amerika voelt: “En ze geloven me niet omdat ik een arm vluchtelingetje ben dat naar augurken en knoflook stinkt en luizen heeft. Ze denken dat ik verhalen verzin om indruk te maken.” Jammer genoeg waren de treffende beeldspraak en enkele beklijvende passages niet voldoende om me helemaal te overtuigen van dit onstuimige verhaal.

Alles wat verdrietig is, is onwaar / Daniel Nayeri / Uitgeverij De Geus / Vertaling Carla Hazewindus / 2021 / 384 blz. / ISBN 9789044544909

Anna:

Ik woon en werk in Lokeren als zelfstandig pediatrisch kinesitherapeute. Alhoewel ik een trage lezer of ‘slowreader’ ben, heb ik wel altijd een boek bij me. Wat ik zo leuk vind aan lezen is dat je echt kan meeleven in de nieuwe wereld waarin je terecht komt en alles van de dagelijkse sleur even aan de kant laat liggen. Samen met De Leesfabriek heb ik al heel wat nieuwe boeken en schrijvers leren kennen!