“Hoe vind je een moordenaar op een plek waar iedereen er een is?”
Zo luidt de zin op de cover van het boek, wat mij meteen enthousiast maakte.
Chris McGeorge debuteerde in 2018 met
Tik tak
, een boek dat volledig volgens het nieuwe genre ‘gesloten-kamer moord’ geschreven was. De aandacht van het publiek was direct getrokken door de nog jonge schrijver en zijn boek verkocht als een speer.
Kiekeboe
uit 2019 en zijn allernieuwste boek
Op slot
bedienen zich van het hetzelfde recept.
In
Op slot
is Cara Lockhart net begonnen aan haar levenslange gevangenisstraf in HMP North Fern, een gloednieuwe hypermoderne en zwaarbewaakte gevangenis voor vrouwen. Ze is veroordeeld voor een moord die ze zweert niet te hebben gepleegd. Tot overmaat van ramp wordt ze ook nog op een ochtend wakker naast haar vermoorde celmaat. Dit terwijl de cel de hele nacht op slot is geweest en volgens de camerabeelden de celdeur nooit open is gemaakt, ook al viel de camera ‘toevallig’ 12,3 seconden uit. Dit alles maakt Cara als logische en enige verdachte. Er is alleen een probleem: Cara weet zeker dat ze het niet heeft gedaan. Dus wie dan wel? Ze neemt zelf de touwtjes in handen en gaat op onderzoek uit.
Het verhaal bestaat uit drie delen, waarin sommige delen zich in het hier en nu afspelen en andere in het verleden. In het begin van het verhaal weet McGeorge zijn lezers te onderhouden door middel van een lange kennismaking met de gevangenis en haar bewoners. Er kan hier gesproken worden over sciencefiction met een gevangenis die ongeloofwaardig modern is voor de periode waarin het verhaal zich afspeelt – wat ongeveer nu is – en die met alle waarschijnlijkheid niet zal worden goedgekeurd vanwege schending van mensenrechten. Maar ondanks dat valt de blamage in het begin nog reuze mee. Ook de eerste flashback – na ongeveer een derde van het boek – doet het nog goed. Echter, daarna stort het verhaal als een kaartenhuis in elkaar. Een warboel van plotgaten, schoonheidsfouten en opgetrokken wenkbrauwen doen zich voor, omdat de auteur zijn schrijven steeds lastiger te geloven is. De auteur besluit uiteindelijk om personages te veranderen in loslippige figuren die Cara alles voorkauwen – want ze had er absoluut niet zelf achter kunnen komen – en die er bovendien met de nodige impulsieve handelingen voor zorgen dat er een opening naar een einde gecreëerd wordt.
Er zijn een hoop problemen met de tijdlijnen, er staan veel schoonheidsfouten in het boek en er zitten gaten in het plot. Na het boek gelezen te hebben bleef ik nog met veel vragen over. Hoe zit het namelijk met de personages die Cara uiteindelijk hebben geholpen? Wat was het exacte doel van het verhaal naast de persoonlijke kwestie? Hoe zit de gevangenis nou daadwerkelijk in elkaar? En misschien wel de belangrijkste vraag: hoe komt het dat het derde gedeelte van het boek zo anders is dan het eerste en het tweede? Jammer, want dit was een onwijs goed concept waar veel meer uitgehaald had kunnen worden.
Wat zijn vorige thrillers zo’n succes maakte, was hier echter een flop. Helaas heeft Chris McGeorge mijn hooggespannen verwachtingen niet waargemaakt.
Deze recensie is geschreven door Charlotte Rozema. Ze zit op CSG Dingstede te Meppel waar ze de havo doet. Charlotte is dol op lezen, omdat je dan even de dingen om je heen vergeet. Ze heeft veel interesse voor lezen. Daarnaast schrijft ze graag zelf verhalen en doet dan ook regelmatig mee aan schrijfwedstrijden.
Op slot / Chris McGeorge / Vertaling Olga Knipper / Uitgeverij Luitingh-Sijthoff / 2020 / 317 blz. / ISBN 978 90 245 9003 2
Gastblogger:
op deze plek zullen we regelmatig recensies plaatsen van bezoekers of van recensenten van bevriende websites en tijdschriften. Dat gebeurt soms op uitnodiging, maar heel graag willen we ook plaatsmaken voor spontaan ingeleverde boekbesprekingen. Dus: heb je een goed boek gelezen? Deel je mening (en dus je passie!) met de andere lezers van De Leesfabriek!
Dit boek kun je meteen bestellen via deze bestellink van Libris.nl
.
.