Toen

Wij, het schuim

van Caro Van Thuyne opensloeg werd ik meteen naar een ander tijdperk gekatapulteerd. De inhoudstafel of hoe de auteur het noemt -Lyrics- bestaat uit een Side A en Side B met als kers op de taart een Bonus track zoals je ze alleen maar vindt op de cassetjes van vorige eeuw.

Volgens mij is het boek zeer moeilijk samen te vatten. In elk hoofdstuk staat een ander personage centraal met een eigen verhaal. Telkens komt iemand aan het woord die toch net dat tikkeltje anders is. Op het eerste gezicht hebben ze niets met elkaar te maken maar verrassend genoeg worden ze toch met elkaar vervlochten. Af en toe bladerde ik terug in het boek om de verbanden te ontdekken. De rode draad tussen de schijnbare kortverhalen is loslaten en hoe men daarmee omgaat. Maar zoals Van Thuyne het zelf zegt: “Het is mijn diepgevoelde mening, (…) dat wat de Schrijver ook poogde te spinnen en weven, de Lezer daarin mag vinden wat hij nodig heeft, …”

De anomale vorm waarin de auteur het verhaal gegoten heeft, doet je anders kijken naar literatuur. Eerst dacht ik dat je het boek onder de noemer dichtbundel kon plaatsen, maar uiteindelijk vielen alle puzzelstukjes in elkaar en werd het werkelijk een album dat bestaat uit verschillende liedjes. Ze worden afzonderlijk verteld, maar vormen toch een geheel.  Een mooie verweving dus tussen muziek en woord.

Dat muzikale karakter is ook te vinden in het taalgebruik. Soms heel eerlijk en kordaat, maar vooral heel beschrijvend en poëtisch. Een soort ode aan de alledaagse banale dingen in het leven. Van Thuyne is niet schuw en mijdt geen uitbundig woordgebruik. Ze doet wat goed voelt in de zin waardoor alles toch nog een natuurlijke feeling krijgt. Dit zorgt er ook voor dat het boek niet te vergelijken valt met andere romans.

Wat dit boek zo goed maakt, is het intieme gevoel. De lezer wordt verschillende keren rechtstreeks aangesproken en er zitten verschillende autobiografische elementen van de schrijfster in het boek, wat toch wel de nadruk legt op de passie en liefde waarmee de verhalen geschreven zijn. Een grote kennis van botanisch jargon is wel opmerkzaam. Net zoals de verschillende kleuren die beschreven worden en waar ik me vaak niets bij kon voorstellen. Wat wel bevorderlijk is voor het creatief denkvermogen.

De speciale vorm en oprechte en geslaagde diepgang zorgen ervoor dat dit boek alles in zich heeft om een klassieker te worden van de 21

^ste

eeuw. Want saaie romannetjes horen volgens mij niet meer thuis in een eeuw van verandering.

Geschreven door Sélin Van Laethem. Ik ben 16 jaar en woon in de buurt van Gent. Lezen is wat ik het liefste doe en ik deel graag mijn leeservaringen met jullie!

Wij, het schuim/Caro Van Thuyne /uitgeverij Podium/Amsterdam/2018/230 blz./ISBN: 9789057599330