Zowel Liv als Emerald hebben allebei een naaste uit de familie verloren en worstelen nog met dit verlies. Liv verhuist naar de andere kant van het land en daar ontmoeten zij elkaar op school. Een vriendschap ontstaat en geeft hen beiden hoop voor de toekomst.

Door de twee vertelperspectieven kruip je letterlijk in het hoofd van de twee meiden. Je krijgt mee hoe ze tegen elkaar aankijken, waar ze mee worstelen en waarom. Sommige dingen, zoals de geaardheid van Liv, zijn al duidelijk van begin af aan. Toch merkte ik bij Liv een verandering op en dat is mooi geschreven. Gedachten die beide meiden hebben kunnen herkenbaar zijn voor lezers.

Naast dit goede element, merkte ik dat ik mij regelmatig licht stoorde aan het gedrag en uitspraken van personages en soms ook de schrijfstijl. Niet alleen van Liv en Emerald, maar ook hun ouders en schoolgenoot Aron. Uitspraken vond ik niet altijd passen bij de leeftijd, alsof ze geen 15 jaar maar jonger waren. Ook uitspraken van ouders vond ik niet altijd van deze tijd. Daarnaast begreep ik bepaalde handelingen van bijvoorbeeld Liv niet altijd, mogelijk door haar naïviteit. Dit maakte dat ik even moest inkomen in het verhaal, maar ook dat niet alles even geloofwaardig overkwam op mij.

Hoewel ik van bovenstaande niet helemaal weg was, heb ik wel bewondering voor Haak en de manier waarop zij de onderwerpen automutilatie en suïcide aansnijdt. Er zijn wel boeken waarin deze onderwerpen worden aangestipt, maar nog niet eerder las ik een boek waarin het het hoofdonderwerp was. Daarnaast is dit ook een verhaal over het thema rouwen/omgaan met verdriet.

Door mijn werk, en studie, heb ik veel geleerd over automutilatie en dat maakt een aantal punten in dit boek herkenbaar. De informatie die gegeven wordt klopt en is op een respectvolle manier verwerkt in het verhaal. Het einde vind ik daarbij erg goed geschreven, de schrijfstijl was nu fijn waardoor gebeurtenissen nog indringender worden. Het epiloog is treffend.

De trigger warnings en extra informatie omtrent suïcidale gedachten, depressie en automutilatie zijn in dit boek van toegevoegde waarde.

Een boek dat laat zien wat nog meer onder jongeren kan spelen of speelt. Door de onderwerpen die spelen onder tieners is

Voor verdriet heeft niemand tijd

een toevoeging in boekenland geworden.

Voor verdriet heeft niemand tijd / Monica Haak / Uitgeverij Hamley Books / 2020 / 264 blz. / ISBN 9789463 967280

Tags: verdriet, psychologisch, vriendschap, zelfmoord, suïcide, automutilatie

Irene

: Als kind was ik een echte boekenwurm, ik las alles wat los en vast zat. Inmiddels ben ik al vele boeken verder en dat hoeft voor mij niet per sé in bed of stoel, zolang ik maar kan lezen is staand, op een trapje of naast de stoel niet erg.  Ook is het een gewoonte geworden om met een boek de deur uit te gaan: romans, thrillers, feelgood of YA, ik lees het graag.

Dit boek kun je meteen bestellen via deze bestellink van Libris.nl

.

.