Verliefd zijn op je beste vriendin, het haar niet durven vertellen en het haar nooit meer kunnen vertellen omdat ze dood is … dat is Cassandra’s leven in een notendop. Julia en Cassandra zijn altijd beste vriendinnen geweest. Julia’s liefde voor toneel heeft Cassandra ook de nerdherd van de toneelvereniging binnen gesleept. Na Julia’s dood vraagt Cassandra zich af of  de vrienden van de toneelvereniging echte vrienden zijn of dat ze haar vooral accepteerden vanwege Julia. In plaats van dit uit te zoeken gaat Cassandra een roadtrip per fiets maken.

Het roadtrip deel van dit boek speelt zich af in de hoofdstukken ’toen’. In de ‘nu’ hoofdstukken volg je Cassandra na haar roadtrip terwijl ze werkt aan de decors voor Julia’s laatst geschreven toneelstuk. In dit deel zie je wat meer van het gevoelsleven van Cassandra. Met name hoe ze worstelt met de vraag of het wel of geen verraad is aan Julia dat ze doorgaat met haar leven.

Het verhaal kabbelt het hele boek kalmpjes door. Nergens grote of uitgesproken en rauwe emoties, terwijl ik die wel verwacht had.  Voor mijn gevoel werd je als lezer buiten het verhaal gehouden. Net of je in een glazen sneeuwbol kijkt. Je ziet een plaatje maar kunt niet naar binnen om het van binnenuit te bestuderen. Mede daarom is het wat mij betreft een boek wat te gepolijst is.

Een liefdesverhaal met mijn dode beste vriendin in de hoofdrol – Emily Horner