Stel je eens voor: een wereld waarin het water zó schaars is, dat er nog maar één stad bestaat met voldoende water voor een beperkt inwoneraantal. Dat is de wereld waarin de 17-jarige Nimue, inwoner van Atlantis, leeft. Op de dag van haar 18

^e

verjaardag moet ze naar het beruchte ‘examen’, waar alle meisjes die 18 jaar worden, aan mee moeten doen. Het enige wat ze weet is dat ze dit examen zo goed mogelijk moet maken om haar toekomst in de maatschappij veilig te stellen. Nadat ze door haar moeder wordt afgezet bij het examen, begint voor Nimue een tweede leven. Een leven vol angst, liefde, verraad en hoop. Wat blijft erover van een maatschappij en welke prijs moet men betalen, als een levensmiddel zoals water langzaam opraakt?

Het wordt direct aan het begin duidelijk dat het verhaal zich afspeelt in de toekomst, omdat de situatie met de waterschaarste en de uitroeiing van vrijwel de hele wereld buiten Atlantis wordt uitgelegd. Wat het wel een eng idee maakt, is dat een wereldramp van dit kaliber niet meer zo onrealistisch is als we jaren geleden dachten. Dit maakt ‘Wereld zonder water’ per definitie een maatschappelijk relevant boek.

Een positief punt van het boek vind ik dat de spanning in veel scènes goed overkomt naar de lezer. Nimue staat vanaf moment één onder druk en komt hier vrijwel het gehele boek niet onder vandaan. Daarnaast is het goed mogelijk om een voorstelling te maken van hoe Nimue en de andere personages eruit zagen, omdat Sleegers subtiel, maar gedetailleerd ieders uiterlijk beschrijft. Mocht dit boek ooit verfilmd worden, zal menig lezer dan ook hopen dat de casting goed overeenkomt met de beschrijvingen in het boeken, anders zal het voor mij in ieder geval verwarrend zijn.

Mijn grootste kritiek op het boek is dat de schrijfster de verschillende fases in het boek voor mij te snel op elkaar laat volgen. Ik krijg als lezer nauwelijks de tijd om de thuissituatie en het gezin van Nimue te leren kennen, voordat ze daaruit wordt weggerukt door ‘het examen’. Hierdoor voelde ik nog te weinig een connectie met Nimue en haar ouders om me goed in te leven in het gemis dat Nimue moest hebben naar huis. Dit patroon herhaalt zich door het hele boek. Later in het verhaal moet Nimue namelijk wederom noodgedwongen afscheid nemen van iemand van wie ze houdt, maar ook dan heb ik nog te weinig sympathie voor de personage in kwestie, om daar echt ondersteboven van te zijn.

Wereld zonder water komt in het rijtje van boeken waarin surrealistische, maar inmiddels helaas niet meer ondenkbare toekomstbeelden worden voorgeschoteld aan de lezer. Liefhebbers van The Hunger Games, The Maze Runner en Divergent kunnen dit boek aan hun verlanglijstje toevoegen, al had het verhaal wat mij betreft beter tot zijn recht gekomen in een boekenserie in plaats van een los boek.

Hoi, ik ben Marije, 24 jaar en master Geneeskunde student in Leiden. Ik kan niet slapen zonder gelezen te hebben en op mijn kleine zolderkamertje struikel je over de boeken. Het liefst lees ik liefdesromans uit één van de vorige eeuwen of een verhaal waarbij ik mijn tranen lekker kan laten gaan. Alhoewel, sinds ik deel uitmaak van De Leesfabriek, waag zelfs ík me aan thrillers met een lichte voorkeur voor Engelstalig. Het mooie aan De Leesfabriek is dat we elkaar uitdagen om ‘out of the box’ te denken. Grijp eens een boek dat je normaal zou laten liggen!

Wereld zonder water / Inge Sleegers / Uitgeverij Hamley Books


/2022 /219 blz. /


ISBN 9789464519287 / Ebook

Gastblogger:

op deze plek zullen we regelmatig recensies plaatsen van bezoekers of van recensenten van bevriende websites en tijdschriften. Dat gebeurt soms op uitnodiging, maar heel graag willen we ook plaatsmaken voor spontaan ingeleverde boekbesprekingen. Dus: heb je een goed boek gelezen? Deel je mening (en dus je passie!) met de andere lezers van De Leesfabriek!