Dorian leeft op straat. Daar is hij weg van zijn vader. Overal is het beter dan bij zijn vader. Bij zich heeft hij een rugzak, een zakmes en een trui. Eten en drinken vindt hij in de containers met afval achter supermarkten en slapen kan hij soms in stations, anders in de hoeken van gebouwen. Af en toe zijn er andere daklozen die zijn weinige bezittingen proberen te stelen, meestal zijn dat Emil en zijn vrienden. Zo overleeft Dorian op straat.

Tot op een ochtend, waarop hij wakker wordt met zijn zakmes in zijn hand en een hoop bloed op straat. Wanneer hij beter kijkt ziet hij Emil dood liggen. Dorian kan het niet geloven, hij herinnert zich er niets van. Wat als de politie hem vindt? Wat als iemand er al foto’s van heeft? Wat als iemand alles al is gaan melden? Misschien wordt hij wel gezocht. Misschien nog niet. Hij zou kunnen vluchten, maar waarheen dan? Voor hoelang zou hij kunnen onderduiken? Zou er al een foto van hem in de krant staan? Misschien zou iemand hem kunnen herkennen, misschien niet. Zo panikeert Dorian wanhopig, tot een man genaamd Nico hem meeneemt in een geblindeerd busje. Na lang rijden komen ze uit in villa Bornheim. Daar krijgt hij, net als andere kinderen, les, de kans om zich in te zetten voor goede doelen in ruil voor eten, drinken, kledij en een bed. Het lijkt te mooi om waar te zijn. Dorian mag alleen niet op het internet in de villa. Iets aan dit zaakje stinkt, maar wat?

Als groot liefhebber van Ursula Poznanski’s vorige adolescentenromans Erebos en Saeculum was ik zeer blij toen Layers verscheen. Wanneer ik dan ook de 3D-cover van het boek zag, die heel goed bij de titel en het verhaal past, maar er tegelijkertijd ook weer niets over vertelt, wenste ik het meteen te kunnen lezen.

Eenmaal begonnen herkende ik onmiddellijk weer die duistere kant achter Poznanski’s verhalen. Want ook als er niets fout gaat, er effectief een vrolijk fragment is of er niets belangrijks gebeurt, weet men als lezer dat er iets niet klopt. Dit zorgt dan ook voor een onbedwingbare drang tot verder lezen. Ook de oppervlakkigheid van de overige karakters, waar de lezer maar heel weinig over te weten komt in het begin, maakt iedereen verdacht en mysterieus. Aan het taalgebruik is, net zoals in Erebos en Saeculum vrij weinig belang gehecht. Met eenvoudige woorden en korte zinnen komt de lezer direct in het verhaal terecht en is dit boek een ideale bezigheid om te ontspannen.

Trailer van het boek:

Ik ben Hans, student




Social




Sciences aan het VUB. Ik hou van creativiteit in literatuur en van onrealistische gebeurtenissen die zich in




onze




wereld afspelen. Maar ik sta open voor elk boek, want los van genre of eerste indruk kan een verhaal geweldig zijn.









Layers/Ursula Poznanski/vertaling Esther Ottens/Lemniscaat/2017/368 blz./

ISBN: 9789047708681