Deze recensie bevat

spoilers

voor de Sin Eater’s Daughter & de Sleeping Prince (Melinda Salisbury)

Het einde is in zicht. Net nu Twylla en Errin elkaar het hardst nodig hebben, worden ze uit elkaar getrokken. De slapende prins houd Errin gevangen en Twylla moet er alles aan doen om haar vriendin te bevrijden en de prins te stoppen voor hij het hele land verwoest.

Twylla was eens geliefd bij de bevolking van Lormere als Daunen, de godin verwezenlijkt. Om de prins te kunnen verslaan moet ze weer een rol van leider aannemen, maar hoe gaat ze dat deze keer aanpakken?

De Scarecrow Queen was over het algemeen een goed vervolg en einde van deze trilogie, maar toch zijn er een aantal punten op aan te merken. Doordat we twee personages volgen (Twylla en Errin) wordt het verhaal erg druk en is het nogal eens lastig om te zien in welke omgeving je je nu bevind. Daarnaast zorgde deze vertelwijze ervoor dat een aantal van de andere belangrijke personages niet veel in het verhaal voorkwamen, omdat zij juist degene waren die veel ondernamen. Zowel Twylla als Errin leken gebonden te zijn aan een locatie en lieten andere rondrennen om alles te regelen. Na de Sleeping Prince had ik toch gehoopt dat de dames in dit derde deel wat meer initiatief zouden tonen, maar zelfs Errin is een pop onder een poppenspeler geworden.

Ook was het einde erg

anti-climax

, zeker na alle rebellerende gebeurtenissen die er naartoe werken. Over het algemeen was de Sin Eater’s Daughter trilogy een interessant verhaal – en totaal afwijkend van

Shatter me

. Alhoewel er een aantal intrigerende scenes in zaten, een mooie schrijfstijl en een indrukwekkende

fantasy-world

, viel het gehele verhaal achteraf toch iets tegen.

The Scarecrow Queen/Melinda Salisbury/Scholastic/2017/336 blz./ISBN: 9781407147659