“‘Samen,’ fluisterde ik in haar oor dwars door een gordijn van korte krulletjes. ‘Samen,’ herhaalde ze.”
Er is een jaar voorbijgegaan na de eerste ontmoeting tussen Max en Lucy. Terwijl het allemaal zo ongelukkig begon, zijn ze nu dichter naar elkaar toe gegroeid dan ooit. Er staat hun geluk alleen nog één ding in de weg: het ontbreken van Lucy’s vleugels.
Max is van plan er alles aan te doen Lucy haar vleugels weer terug te geven. Ondertussen doen zich weer nieuwe problemen voor. Het huwelijk tussen Lucy en beschermengel J.J. lijkt niet tegen te houden, Max wordt ongewild betrokken bij een machtsspelletje tussen de Tribalkraaien en een nieuwe vijand is van plan wraak te nemen. Alles leek beter te gaan, maar is de relatie tussen Lucy en Max, tussen Engel en Kraai, dan toch gedoemd om te mislukken?
Na het open einde van het vorige deel móést ik dit tweede boek gewoon lezen. Na die acht maanden zonder Lucy en Max begon ik ze toch echt wel een beetje te missen. En terwijl ik met mijn leven verder ben gegaan, hebben ze in Nieuw-Anvers ook niet stil gezeten. Lucy en haar zus proberen ervoor te zorgen dat het huwelijk niet doorgaat, Max is in het geheim bezig met zijn vleugelproject en een onverwachte vijand heeft een plan om wraak te nemen.
Onze bijzondere Kraai en Engel zijn ondertussen dichter naar elkaar toe gegroeid, maar hun relatie blijft lastig. Max draagt nog steeds zijn schuldgevoelens voor het stelen van Lucy’s vleugels met zich mee, en er is weinig vooruitgang in het tegenhouden van het huwelijk tussen Lucy en J.J.. Daarnaast mag echt niemand erachter komen dat een Kraai en een Engel samenzijn. Het is echter onvermijdelijk dat hun werelden botsen als Lucy en Max elkaar blijven zien en de afloop daarvan is nog onzeker.
Dit tweede deel van de trilogie is spannender dan het eerste deel, maar draait toch nog vooral om de romantiek. Dit is normaal niet helemaal wat ik zoek in een boek, maar doordat het nooit echt té plakkerig wordt, blijft het fijn om te lezen. Er gebeurt ook constant wat nieuws om de lezer mee bezig te houden en er zit genoeg fantasy in om mij in ieder geval helemaal gelukkig te maken.
De humor van Max blijf ik ook echt geweldig vinden. Wanneer een situatie uit de hand lijkt te lopen of wanneer het echt spannend wordt, komt hij weer met zijn sarcastische, droge humor om me te laten lachen. Doordat Lucy zoveel tijd met hem doorbrengt neemt zij dit langzaam van hem over, maar door haar (over het algemeen) onschuldige karakter komt het er wat schattig uit.
Over de mysterieuze vijand wil ik niet teveel loslaten, maar je voelt tijdens het lezen zeker de dreiging op de achtergrond. Het einde is weer lekker open en het derde boek is helaas nog in de maak, maar zodra het af is zal ik het zeker snel in huis hebben liggen!
Deze recensie is geschreven door Ilse Hoogendoorn, 17 jaar en 5vwo-leerling van het Farel College te Amersfoort. Ze leest boeken uit bijna elk genre, maar heeft een voorliefde voor fantasy.
Zilveren Vleugels/Vanessa Gerrits/Dutch Venture Publishing/2017/340 blz./ISBN 9789492585004