In Rimpelgeweld leven vijf volwassenen samen in een soort bubbel, een eigengemaakte wereld met Britten aan het hoofd. Ze leven samen als een ‘kleine klucht vogels’, dit gaat lange tijd goed maar de buitenwereld kun je niet altijd vermijden.. Caleidoscopie is hetgeen waar ze zich voortdurend mee bezig houden. “Wij maken een caleidoscoop van onze levens We delen herinneringen, we spuien onze verhalen en we draaien net zolang tot er een beeld ontstaat dat ons bevalt.”

De achterflap van het boek sprak mij aan, alsof het om een sociaal experiment ging en ik werd nieuwsgierig. Daarnaast lokte de cover mij ook, het had iets intrigerends.

Wat mij als eerste opviel waren de zeer korte hoofdstukken, iets wat ik persoonlijk prettig vond lezen. Het maakte het boek toegankelijker en ik las dit boek sneller dan wanneer dit boek langere hoofdstukken zou hebben.

De schrijfstijl zelf is heel anders dan een gemiddeld boek, voor mij was dit nieuw en vond ik het weer wel bij het boek en de groep passen. Sommige zinnen zijn op zo’n manier geschreven dat ik er even over na moest denken, soms snap je het vrij snel, soms helemaal niet. Af en toe vond ik het moeilijk te volgen, waardoor ik het boek liever even weg wilde leggen om het een dag later pas op te pakken. De korte hoofdstukken sluiten in het algemeen wel goed op elkaar aan, maar sommige puzzelstukjes vallen pas op de plek wanneer het boek bijna uit is. Net als de groep in het boek moet je als lezer de caleidoscoop hanteren en van de korte stukjes in het boek een geheel zien te maken.

In het boek lijkt Britten af en toe verheerlijkt te worden, omdat ze de leider van de groep is en geweldige dingen doet. Het verafgoden van iemand is niet iets waar ik van hou en in mijn ogen deed Britten ook niet echt heel erg bijzondere dingen. De groep riep af en toe ook irritaties bij mij op, zoals de drank die altijd mateloos aan bod kwam en de stoeipartijen. Hier heb ik niet snel last van maar soms vroeg ik me af wanneer deze groep mensen weer in de werkelijkheid zouden terugkeren.

Rimpelgeweld bestaat uit vier delen en in elk deel wordt een ander persoon uitgelicht, iets wat ik pas aan het einde van het boek doorhad, omdat ik teveel bezig was met nadenken over wie de ‘jij’ in het boek is. Kink schrijft namelijk over een jij, maar ben jij dat als lezer of is dat iemand anders? Eerst dacht ik het te weten, maar na het lezen kan ik alsnog niet vertellen wie de ‘jij’ is en dat vond ik jammer.

Persoonlijk denk ik dat dit boek in het algemeen meer wordt gewaardeerd door een iets oudere lezer. Het is namelijk geen slecht boek, maar uiteindelijk heb ik een verschillende mening over dit boek. Het idee is origineel, maar achterblijven met vragen vond ik bij dit boek niet fijn. Hoe dan ook is het een bijzonder debuut!

Rimpelgeweld / Menno van der Veen / Uitgeverij Atlas Contact / 2017 / 176 pagina’s / ISBN 9 789025 448820

Irene

: Als kind was ik een echte boekenwurm, ik las alles wat los en vast zat. Inmiddels ben ik al vele boeken verder en dat hoeft voor mij niet per sé in bed of stoel, zolang ik maar kan lezen is staand, op een trapje of naast de stoel niet erg.  Ook is het een gewoonte geworden om met een boek de deur uit te gaan: romans, thrillers, feelgood of YA, ik lees het graag.