Een speculatieve thriller over kwantummechanica met een super gelikte vormgeving, dat boek wilde ik heel graag lezen en het heeft mijn stoutste dromen overtroffen.

In deze thriller volg je Jason Dessen een natuurkundeleraar (doorsnee, naar eigen zeggen) die op de eerste bladzijde gelukkig en een tikje aangeschoten in zijn eigen keuken staat, mijmerend over hoe gelukkig hij zich voelt met zijn vrouw Daniela en zoon Charlie. Het is donderdagavond, hun familieavond. Ondanks het feit dat Jason er eigenlijk geen zin in heeft, gaat hij voor het eten aan nog even langs in het café bij een feestje van een oude studievriend.

Wanneer hij dat feestje verlaat en zich verheugd op de rest van de avond thuis, wordt Jason ontvoerd en naar een verlaten bouwterrein gebracht. Hij wordt bewusteloos geslagen om wakker te worden in een ziekenhuisbed in een hem onbekende wereld.

In deze wereld is hij niet getrouwd en heeft geen zoon. Ook is hij geen natuurkundeleraar, maar een gevierd genie, dat een zeer bijzondere ontdekking heeft gedaan in de kwantummechanica. Alleen herinnert Jason zich niet wat hij voor briljants gedaan heeft. Is hij gek en droomt hij deze nieuwe wereld of is het leven dat hij zich herinnert een droom?

Op zoek naar antwoorden komt Jason erachter dat hij in een multiversum is terecht gekomen. Hij wil maar twee dingen: de man die hem dit aangedaan heeft te grazen nemen en zijn eigen wereld en leven terug.

Wat me geweldig aanspreekt aan

Dark Matter

is dat opeen hele duidelijke en geloofwaardige manier de kwantummechanica en het multiversum uitgelegd worden. Ook als je, net als ik, natuurkunde hebt laten vallen zodra het kon. Mij zul je nooit meer horen zeggen dat parallelle werelden niet mogelijk zijn.

Jason is zó echt neergezet door Crouch dat hij bijna uit het boek stapt. Je voelt zijn verwarring, angst en wanhoop als je eigen. Hoe vervreemdend en pijnlijk moet het zijn de vrouw tegen te komen waarmee je in een parallelle wereld getrouwd bent en een zoon hebt, maar die jou nu helemaal niet kent?

Menig moment in een parallelle wereld deed me naar adem happen. Crouch is er een meester in om jou als lezer op het verkeerde been te zetten, te choqueren en toch ook hoop te laten houden. Hij leidt je over de kronkelige paden van het multiversum en dropt menigmaal een bom, bijna terloops.

De meest schokkende onthulling zie je als lezer iets eerder aankomen dan Jason. Ik zal hem hier niet spoilen, maar na deze onthulling gaat het hele boek op zijn kop.

Wat

Dark Matter

ook deed, was heimwee oproepen naar Chicago, terwijl ik de stad niet ken. Of dan toch in elk geval niet in dit universum. Chicago was voor mij een dusdanige sfeerbepaler, dat het aanvoelde als een extra karakter in het verhaal. Het verhaal zou, mijns inziens, in geen andere stad zo sterk zijn als hier.

Crouch zet je aan het denken tot het bijna pijn doet. Want wat als de kwantummechanica gelijk heeft en er een multiversum is? Dit kan zowel ten goede als ten kwade gebruikt worden. Hoever gaan we in de wetenschap? Wanneer is de prijs te hoog? Wat is jouw prijs?

Verwacht geen antwoord op deze vragen, maar verwacht wel dat ze nog wekenlang door je hoofd zullen spoken.

Dark Matter: wat als? / Blake Crouch / vertaling Corry van Bree / Karakter Uitgevers /  320  pag. / 2016 / ISBN 9789045211244