“Ze kijkt om zich heen. De huizen zijn gevuld met mensen. De mensen zijn gevuld met huizen.”

In

De stenen die de huizen bouwen

lees je het verhaal van enkele Londenaren, zowel jong als oud, die je meenemen naar hun deel van de stad: Zuid-Londen. Bij veel mensen staat het bekend als het ruige deel, maar voor de personages in dit boek is het een thuis.

Becky neemt je mee op reis naar het verleden. Je leert daar twee kanten van haar kennen: het meisje dat er altijd al van droomde professioneel danseres te worden, gesteund door haar moeder die weet hoe het is om dromen op te moeten geven, en de iets oudere versie van Becky, in haar tienerjaren verlaten door beide ouders, nu proberend de danslessen te betalen met het geven van erotische massages.

Harry benadert de lezers voorzichtiger. Ze is wat terughoudend met vertellen, maar later ontdek je ook meer over haar jeugd: die van een jong meisje, altijd al een buitenbeentje, en in de wereld van het dealen belandt voor ze het door had. Het enige waar ze nu nog van kan dromen, is eruit komen.

De stenen die de huizen bouwen

is een erg verrassend en bijzonder boek. Niet vaak lees je een verhaal waarin zoveel aandacht wordt besteed aan de maatschappelijke minderheden en onderwerpen waar vaak een taboe op rust, zoals prostitutie, drugs en verslaving. Het wordt in dit boek eens van een andere kant belicht dan men gewend is, wat het interessanter maakt dan andere verhalen.

Ook heeft het boek een proloog die je meteen nieuwsgierig maakt naar de rest van het verhaal, want het begint midden in een gebeurtenis. Je weet hier nog niets over de personages of hoe ze aan een kofferbak vol geld komen, en doordat je zo benieuwd bent, kun je niet meer stoppen met lezen. In de rest van het boek heeft de schrijfster er door middel van cliffhangers en actie voor gezorgd dat de lezer zijn aandacht erbij houdt en dat het verhaal lekker weg leest.

Kate Tempest weet de lezer te boeien met haar cliffhangers, maar ook de gedetailleerde beschrijvingen geven dit verhaal iets unieks. Aan de grote hoeveelheid details zitten wel voor- en nadelen. Een van de fijne aspecten is dat je je goed kunt inleven in de personages en het verhaal goed kunt visualiseren. Zo heb je bijvoorbeeld de zin

“Als ze haar geld telt, vindt ze het soms fijn om lippenstift op te doen en haar haren met gel naar achter te plakken als een stierenvechter.”

. Dit humoristische feitje over Harry zorgt er niet alleen voor dat je even moet lachen. Ook leer je door middel van ‘nutteloze’ details een personage beter kennen, wat er voor zorgt dat je je goed kan inleven.

Een nadeel is dat er van elk personage een uitgebreide geschiedenis wordt gegeven, waardoor het verhaal op sommige momenten zijn vaart verliest en langdradig is. Het is handig om een beetje te weten wat er voorafgaand in het leven van onder andere Beckie, Pete en Harry is gebeurd, maar anderzijds wil je graag ontdekken hoe de hoofdpersonages aan zoveel geld zijn gekomen en waar ze het voor willen gebruiken.

De schrijfstijl van Kate Tempest laat verder niets te wensen over. Er is een prettige afwisseling tussen korte en lange zinnen en ondanks de enigszins cryptische omschrijving van bepaalde verschijnselen, is het goed te begrijpen.

Deze debuutroman komt van een schrijfster met een talent voor het maken van diepgaande vergelijkingen en metaforen, die de perfect gebeeldhouwde zinnen in alle opzichten zo versterken dat het een poëtisch verhaal lijkt te worden. Zeker een aanrader!

Deze recensie is geschreven door Janine van der Molen, scholiere van RSG Wolfsbos  in Hoogeveen. Ze leest zo’n beetje alles wat los en vast zit, of het nu in het Engels of Nederlands is. Haar leesstapel bevat veel dystopische verhalen, vooral series, maar ook andere genres leest ze zeer zeker ook. Janine leest in twee werelden: de gewone papieren boeken en  e-books op haar wattpad.

De stenen die de huizen bouwen/Kate Tempest /vertaling Roos van de Wardt/Uitgeverij Meulenhoff Boekerij/2016/378 blz./ISBN: 9 789029 091329