Levend onder de wrede heerschappij van het Imperium probeert Laia samen met haar grootouders en broer Darin rond te komen in hun huis in de stad Serra, wat tot nu toe altijd zonder al te veel problemen is gelukt. De angst blijft echter altijd, want zij en haar familie behoren tot het Geleerdenvolk – en Geleerden zijn minderwaardig

in het Imperium. Op een avond loopt het echter mis: Laia’s broer wordt opgepakt wegens landverraad, en een Masker – de allerbruutste en meest meedogenloze soort Imperiumsoldaat – vermoordt haar opa en oma zonder met zijn ogen te knipperen. Laia weet op het nippertje weg te komen, maar ze staat er ineens in haar eentje voor

– alleen zij, haar brandende haat voor het Imperium en het bijtende schuldgevoel in haar maag vanwege het in de steek laten van Darin. Ze heeft nu nog maar één doel: haar broer bevrijden, en daarvoor heeft ze het Verzet nodig.

Een stuk verderop, in de academie van Blackcliff – de school waar uitverkoren kinderen opgeleid worden tot Maskers – heeft Elias Veturius, de beste laatstejaarsleerling, een besluit genomen. Nadat hij de keiharde trainingen die hij al sinds zijn vierde volgt, over een paar dagen eindelijk heeft afgerond, zal hij Blackcliff en zijn beste vriendin Helene verlaten en nooit meer terugzien. Maar er blijkt veel meer van Elias af te hangen dan hij zich realiseert, en als de voorspelling die hem wordt gedaan waar is, zal vluchten hem helemaal niet veel goeds brengen.

Laia en Elias leven in twee totaal verschillende werelden, maar als hun paden elkaar kruisen, blijken ze meer gemeen te hebben dan in de eerste instantie lijkt. Hun gezamenlijke afgunst voor het Imperium is hetgeen dat alles in beweging zet.

De heerschappij van de Maskers​  is een van de meest schitterend geschreven boeken die ik heb gelezen. Als je net zoals ik verschrikkelijk kunt genieten van woordgebruik en mooie zinnen, dan is dit boek sowieso een must­read voor jou. De manier waarop Tahir schrijft is adembenemend, zonder dat het de vaart uit het verhaal haalt of voor

overbodige informatie zorgt. Op bladzijde 64 vond ik het doorzettingsvermogen het boek even neer te leggen om een willekeurige van die fantastische zinnen te noteren.

‘De woestijnlucht is afgekoeld en een rode, sikkelvormige maan hangt laag boven de horizon, als de glimlach van een kannibaal.’

Al dit meeslepend mooie wordt stevig overeind gehouden door de zeer goede, uitgebreide en uitgedachte setting, die geïnspireerd blijkt op het oude Rome. Tahir zet in haar debuut een meesterlijke wereld neer die sfeervol en buitengewoon beeldend is. Alles is uitgedacht; van de zilveren maskers die zich aan de gezichten van de leerlingen hechten tot aan de ingewikkelde familiebanden en de onontkoombare hiërarchie die heerst.

Hét mooiste durf ik niet te zeggen, maar één van de mooiste dingen aan ​ De heerschappij van de Maskers​  vond ik de emotionele diepgang. Dit boek gaat niet alleen over vechten en vrijheid; het gaat over méns zijn en over het moeten strijden om te kunnen zijn wie je bent. Het gaat over rauwe en schrijnende gevoelens, over de angst, de vernedering, de blinde woede en soms zelfs de acceptatie van de dood. Dit is het soort boek dat je machteloos laat voelen omwille van het welzijn van de personages, en dat is een van de beste dingen die een auteur voor elkaar kan krijgen.

Ik ben hier zeer van onder de indruk, en wat dat betreft heeft Tahir flink wat respect bij mij op weten te wekken.

Het enige wat ik wel echt een minpuntje vond was de vreemde ​ love square​. Huh? Ja. Ik moet zeggen, ik heb sowieso een hekel aan driehoeksrelaties, maar als ze goed uitgewerkt en min of meer essentieel zijn, vind ik ze te overzien. De relatie van Helene en Elias, begreep ik, omdat die ook echt onderdeel was van het verhaal en een hoop toevoegde. Dit zorgde ervoor dat Keenan­-Laia des te oninteressanter was. Naar mijn idee heeft Tahir die relatie alleen toegevoegd om de levens van Laia en Elias nog wat extra te laten spiegelen, wat ik begrijpelijk vind, maar teveel van het goede. Het maakte het verwarrend en ik vond hun ‘aantrekkingskracht’ onnodig. Echter, deze ​ flaw​  is niks vergeleken met de rest – en dus al het goede – van dit boek. Ik heb het amper weg kunnen leggen en al de 459 bladzijden in twee dagen verslonden. Denk maar niet dat ik mijn baan mijn leesgedrag laat beïnvloeden.

Leuk nieuwtje: dit boek wordt verfilmd! En ook het vervolg komt deze kant op, uiteraard. We hoeven ons in ieder geval niet te vervelen.

Deze recensie is geschreven door Suze, zeventien jaar en compleet lees­- en schrijfverslaafd. Ze heeft net haar vwo­diploma op het Corderius College in Amersfoort behaald en hierna gaat ze een jaar als au pair in England werken. Als ze weer thuis is wil ze Nederlands gaan studeren en hoopt ze bovendien een keer het lef te verzamelen zélf een manuscript op te sturen naar een uitgeverij.

Vuur en As 1 ​ – ​ De heerschappij van de Maskers ​ / Sabaa Tahir/vertaling Hanneke van Soest/ Luitingh­Sijthoff / 2016 /464 blz. /ISBN 9789024565924