Toen ik werd gevraagd om een boek van Peter Römer te recenseren, moest ik wel even omschakelen. Bij de naam ‘Peter Römer’ denk ik namelijk aan televisie. Niet zo heel gek, want hij heeft jarenlang gewerkt als televisieproducent, scenarioschrijver en regisseur, van onder anderen de langlopende televisiedetective Baantjer (waar ik zo ongeveer iedere aflevering van heb gezien). In 2012 debuteerde hij als auteur van ‘moordromans’ met

Chantage

.

Bedrog

is zijn tweede ‘moordroman’, met opnieuw in de hoofdrol rechercheur Hanna Vermeer.

De ochtend na een feestje van productiemaatschappij Bisschof Television bv wordt oprichtster en eigenaresse Irene Bisschof dood aangetroffen in haar villa, vermoord met een flinke klap van een stomp voorwerp. Er is geen gebrek aan verdachten. De presentator van een van Irene’s succesvolle programma’s kan zich niet herinneren wat hij op de avond van de wrap-party heeft gedaan. Zeker is dat hij dronken in zijn auto is gestapt, maar waar hij heen is gereden… Ook Tracy, de dochter van Irene, heeft een motief. Zij houdt haar moeder verantwoordelijk voor het zeilongeluk van haar vader. Dan is er nog Irene’s chauffeur en ex-minnaar Nico, die de beëindiging van hun relatie niet goed opnam. En hoe zit het met de paparazzo Addy Lust? Hij wilde graag een documentaire maken over Irene Bisschof, maar Irene weigerde mee te werken. Nu zij is overleden, kan Addy alsnog zijn documentaire maken. En waar is de paragnost Simeon Pols, met wie Irene dagelijks sprak?

De ogenschijnlijk eenvoudige zaak loopt langzaam uit de hand wanneer rechercheur Hanna en haar collega Remco ontdekken dat Irene betrokken was bij een mislukt financieel project in Brazilië. De accountant van Irene, Henri de Laat, had een gouden investeringskans gevonden in Brazilië en Irene had voor ruim een miljoen euro bij hem geïnvesteerd. Met het mislukken van het project, lijkt Irene veel geld te hebben verloren. Maar zij was niet de enige grote investeerder. Irene had namelijk haar persoonlijke netwerk getipt, waaronder de kloosterbroeder Johannes (haar geestelijk leidsman) en Charles van Heeteren (een oud-zakenpartner van haar echtgenoot). Die laatste tipte de Koning van de Onderwereld, Danny Blok, en hij wil heel graag zijn ‘centjes’ terug. Langzaam stapelt het aantal doden en vermissingen zich op, totdat paragnost Simeon Pols ineens weer opduikt met het laatste stukje van de puzzel.

De titel van de roman is goed gekozen, want bedriegen en bedrogen worden lijken de gewoonste zaak van de wereld in het boek. Van echtgenoten die vreemdgaan en geestelijken die zich niet aan hun geloften houden, tot het witwassen van geld en nep-zelfmoorden, bijna alle personages zijn op een of andere manier betrokken bij bedrog.

Van de voorkant van het boek naar de achterkant; hoewel de flaptekst de indruk wekt dat je door de ogen van rechercheur Hanna Vermeer gaat kijken, wisselt het perspectief razendsnel tussen de verschillende personages. Naast dat het perspectief wisselt van paragraaf tot paragraaf, wisselt het ook in paragrafen. Bijvoorbeeld, middenin een gesprek dat bij aanvang wordt bekeken vanuit persoon A, wisselt het perspectief ineens voor een of meer zinnen naar het perspectief van persoon B.

Rufus bestudeerde zijn handen. Pianovingers, had zijn moeder ooit gezegd, Rufus heeft pianovingers…Rufus keek op van zijn handen en zocht in het gezicht van Hanna naar sporen van ironie. Tevergeefs.

[Hanna] ‘Het enige tastbare bewijs van haar aanwezigheid die avond was, buiten haarzelf, een halfgevuld glas met gin-tonic…Waarschijnlijk hebben we het hier over een impulsieve daad. Een uit de hand gelopen ruzie.’

Met wie?’

Een verbijsterend simpele vraag waar Hanna uiteraard geen antwoord op had.

‘Geen idee.’

‘Waarom niet?’

Jezus, wat had die man vandaag! Hij kreeg werkelijk iedereen op de kast met zijn onmogelijke vragen.

Dit werkte voor mij in het begin verwarrend, omdat je heel snel de verschillende personages moet onthouden en heel erg alert moet lezen. Voor mij verraadde deze schrijfstijl ook Peter Römer’s uitgebreide ervaring met televisie. Zijn stijl vraagt eigenlijk om de verbeeldingskracht van de lezer. Je moet het boek lezen alsof je naar een televisieprogramma kijkt, waarbij het volkomen acceptabel is als het camerastandpunt verandert in een lopende scene en je ineens lijkt mee te kijken met de verdachte in plaats van de rechercheur.

Kortom,

Bedrog

is een mooie who-don-it met een goede dosis moord en intrige, en een bijzondere schrijfstijl. Het labeltje ‘moordroman’ brengt daar geen verandering in. Laten we vooral niet moeilijker doen dan nodig is.

Deze recensie is geschreven door Tina Bruinsma. Zij studeerde in 2012 af aan de Rijksuniversiteit Groningen. Zij volgde daar de opleiding Engelse Taal en Cultuur.

Bedrog / Peter Römer / Uitgeverij De Fontein / 2013 / 317 pag. / ISBN 978 9 026 13379 4