Maak kennis met Vanessa ‘Michael’ Munroe. Munroe handelt in uiterst exclusieve informatie. Ze werkt voor bedrijven, staatshoofden, privépersonen – kortom iedereen die haar unieke expertise kan betalen en gebruiken. Op een dag neemt de rijke oliemiljardair Richard Burbank contact met haar op. Vier jaar geleden verdween zijn dochter Emily. Na tal van vruchteloze zoektochten pleegde zijn vrouw Elizabeth zelfmoord. Munroe is Burbanks laatste hoop. Als zij Emily niet kan vinden, dan kan niemand dat. De oliemiljardair stelt een aantal voorwaarden op. Eentje daarvan is dat Miles Bradford haar gedurende de hele missie zal vergezellen en rechtstreeks verslag zal uitbrengen bij Burbank zelf. Munroe werkt altijd alleen en houdt absoluut niet van pottenkijkers. Richard Burbank is bereid een enorm bedrag te betalen aan Munroe voor deze opdracht en in het begin is dat de enige reden waarom ze de opdracht aanneemt en Bradford met haar mee mag gaan. Later beseft Vanessa dat Emily en zij best veel gemeen hebben en is de missie niet enkel een kwestie van geld. Na enkele bedreigingen en zelfs een moordpoging beseft Munroe dat deze opdracht alles behalve veilig is. Ze zet haar leven op het spel voor Emily en komt erachter dat deze missie een stuk persoonlijker is dan hij op het eerste zicht leek.

Toen ik de cover van dit boek zag dacht ik onmiddellijk: dit boek moet ik gewoon lezen. Mysterieuze kaft, spannende flaptekst, wat heeft een boek nog meer nodig? Het boek begon ook goed, las aangenaam, maar miste vanaf het begin al een beetje vaart. En die snelheid heb ik nergens in het boek gevonden. Dat vind ik best wel jammer, want er zitten geweldige passages in het boek die nog meer tot hun recht zouden komen als er wat meer vaart had ingezeten. Het was mij vanaf het begin ook duidelijk dat Stevens een geweldig idee had voor haar boek. Dat bleef merkbaar in het hele verhaal, maar ik heb nooit het gevoel gehad dat ik verder moest lezen omdat ik absoluut wilde weten hoe het verder zou gaan. Ik miste een bepaalde aantrekkingskracht, een spanning, een gevoel dat je er als lezer wordt in betrokken en wordt meegesleurd. Dit neemt niet weg dat het een goed boek is, maar voor mij is De Informationist geen boek dat mensen zeker gelezen moeten hebben.

Het lag niet aan de schrijfstijl, want de auteur speelt moeiteloos met woorden en zinnen en beschrijft zowel gebeurtenissen als personages op een aangename en boeiende manier. Ze schetst haar personages op een beeldende ietwat filmische manier en maakt elk personages volledig af. Elk personages wordt getypeerd door bepaalde karaktertrekken en hun persoonlijkheid. Pas tegen het einde aan werd mijn nieuwsgierigheid geprikkeld. De rest van het verhaal was te voorspelbaar en miste hier en daar emotionele en psychologische diepgang.

Stevens werkt momenteel aan een vervolg voor deze reeks. Terecht, want ze koos voor een enorm open einde dat een vervolg nodig heeft. Of ik het vervolg ga lezen, weet ik niet. Ik denk dat er andere boeken in dit genre bestaan die nog net iets beter zijn. De Informationist mist enkele belangrijke elementen, maar was best eens leuk om te lezen. Geen boek waar ik een wauw-gevoel bij heb ervaren zoals ik had gehoopt. Als je op zoek bent naar een leuk boek zonder meer, dan is dit boek misschien wel wat. Maar als je echt een fantastische thriller wilt lezen, vind je met dit boek net niet wat je zoekt.

De Informationist / Taylor Stevens / Vertaling door Marcel Rouwé / Uitgeverij de Boekerij / 2014 / 336 pag. / ISBN 9789022567005

No Comments

Post a Comment